Chris de Jong, huisarts: “Hét antwoord op deze vraag bestaat niet. Mogelijke indicatoren kunnen liggen in de vermindering van adipositas bij jeugd en daarna ouderen en de hoeveelheid chronische aandoeningen omdat die afhankelijk zijn van leefstijl. Via de wijkscan kunnen we monitoren of we hiermee op de goede weg zijn.”

Netteke Ludwig, accountmanager Menzis: “We zijn als zorgverzekeraars al betrokken bij deze beweging en kennen de urgentie. Ook wij zijn voortdurend op zoek naar oplossingen. Houd ons actief betrokken en laten we samen plannen toetsen of ze aan de triple A voorwaarden voldoen: 1) blijft de zorg voor de patiënt van dezelfde kwaliteit of het liefst nog beter? 2) sluit het aan bij de vraag van de patiënt?  3) zorgt het ervoor dat we de zorg betaalbaar houden en personeel op een goede manier kunnen inzetten?

Annemiek Smulders, netwerkregisseur gezondheidsbeleid gemeente Zoetermeer: “Dit is een heel erg goed initiatief. We zien de urgentie. Het is nodig om anders met zorg om te gaan in de toekomst en de zorg betaalbaar te houden en dichtbij inwoners te organiseren. Ook de rol van preventie steeds belangrijker. De vraag is hoe we de urgentie van een gezonde leefstijl bij inwoners voor het voetlicht krijgen. Ook daar moet iets veranderen. Er is een lokaal gezondheidsoverleg. Daar staat het op de agenda: preventie en positieve gezondheid. Als gemeente steunen, ondersteunen en faciliteren we dat. We hebben een gedeelde rol en verantwoordelijkheid om dat goed in te vullen. Misschien kunnen we -onder de paraplu van het nationaal preventie akkoord- een lokaal preventie akkoord met elkaar ontwikkelen: over rookvrije zones, gezond eten en bewegen.

Lya Levert, medisch directeur Langeland Ziekenhuis: “Daar gaan we niet alleen over. De drie ziekenhuizen van de Reinier Haga Groep RHG hebben besloten om te defuseren. Dat betekent dat we als zelfstandig ziekenhuis verder moeten en moeten kijken of we dat kunnen betalen inclusief de nieuwbouw waar ons gebouw aan toe is. We moeten kijken naar wat we nodig hebben. Dat is een discussie waar we middenin zitten. Welk ziekenhuis moeten we laten staan om Zoetermeer 2.0 te laten slagen? Het is vernieuwend om hier zo over te denken. Als we vernieuwend zijn in wat we willen en dit met elkaar laten zien, dan is het een logisch gevolg dat het LangeLand Ziekenhuis het profiel krijgt wat daarvoor nodig is.

Jeroen van Roon, CEO, CFO Reinier Haga Groep: “Iedereen is vastbesloten om Zoetermeer 2.0 het startpunt van het denken te laten zijn. Het is uniek dat de coalitie hier zo krachtig op gang is gekomen. Het ziet er veelbelovend uit, dat willen we als RHG volgen. Maar daar zit ook een uitdaging in: hoe duidelijker en concreter Zoetermeer 2.0 is, hoe meer het ook leidend kan zijn. We moeten met elkaar aan de slag: Wat is Zoetermeer 2.0 concreet? Dan kunnen we het ook leidend maken.”

Bob Heijnen, voorzitter medisch staf Langeland Ziekenhuis: “Dit onderwerp staat al langer op agenda van de medische staf. We zijn al jaren in overleg met de huisartsen in de regio Zoetermeer. Er zijn al heel lang korte lijnen die we graag nog beter willen benutten. We voelen de urgentie om dit tot een succes te laten maken. Als we dit goed met elkaar opzetten, geeft dat energie en trots. Samen kunnen we de uitdagingen in de zorg oplossen en iedereen is bereid om er de schouders onder te zetten.”

Aline Pikaar, huisarts: “Laat zien dat het echt in beweging komt. Zorg ervoor dat iedereen dezelfde informatie heeft, zorg dat er draagvlak ontstaat, pak het laaghangend fruit beet en deel de kleine successen.”

Jeroen van den Oever, directeur Fundis: “We moeten integraal denken. Preventie doe je in de wijk en bij de mensen thuis. Het werkterrein van het ziekenhuis bestaat uit 125.000 mensen. Je moet niet kijken binnen muren maar de processen en zorgpaden goed begrijpen, van thuis tot thuis. We moeten met elkaar de zorg opnieuw uitvinden en ook het ziekenhuis opnieuw uitvinden in samenwerking met de mensen die binnen het pad actief zijn. Samen zijn we in staat om het slimmer en efficiënter te doen, waardoor we de opvang van die grote zorggroei opvangen. De keten heeft niets met stenen te maken en als we dat doorgronden kunnen we zoveel meer!”

Klara Rijnten: “Het gaat tijd, energie en frustratie kosten maar we gaan er met elkaar komen. In een pilot met een zelfzorgmodule voor COPD patiënten zijn -in mijn ideale wereld- alle systemen aan elkaar gekoppeld. Ook is er 24/7 back up voor patiënten met problemen. We zijn er nog lang niet en het vergt nog veel inspanningen, maar wat fijn dat we het mooie wiel dat aan het draaien is versnellen. Er zijn helaas weinig business cases die organisatie overstijgend kijken naar gezondheidswinst. Dat moeten we in Zoetermeer veel breder gaan inzetten.”

Harry van den Hoeven, directeur Stichting Eerstelijns Gezondheidszorg Zoetermeer: “De Gezondheidsverkeerstorenheeft twee functies. Aan de ene kant gegevensuitwisseling op regionaal niveau. Dat is een uitdaging die je nog weinig ziet in Nederland. Als we dat aan de praat krijgen, zie ik veel toekomstmogelijkheden. Het andere deel is inzicht in de beschikbare capaciteit in de regio. Als we steeds meer informatie beschikbaar hebben, zien we met elkaar waar oplossingen zijn en kunnen we de juiste mensen op de juiste zorgvragen inzetten.

Jacques van Zoelen, directeur Rivierduinen: “Wat mij betreft volmondig ja! 5% van de ouderen hebben te maken met psychiatrische problematiek. Wij moeten als GGZ naar ouderen toe in plaats van andersom. Tussenvormen zijn dan belangrijk. Klinische opnamen wil je zoveel mogelijk voorkomen. We zijn de respijtzorg kwijtgeraakt terwijl daar veel behoefte aan is.”

Jacques van Zoelen, directeur Rivierduinen: “Daar hoort de psychiatrie zeker bij. We moeten de acute keten in zijn totaliteit vormgeven en dingen aan elkaar koppelen. Dit is het ideale moment om dat te doen, samen met onze regionale partner Parnassia.”

Andre Louwen, directeur Stichting Eerstelijns Gezondheidszorg Zoetermeer: “We hebben ruime ervaring met grote projecten en programma’s. De kern van een verandertraject is om het niet in één keer door te voeren en niet iedereen hetzelfde tempo op te leggen. We doen het in etappes en moeten het op onderdelen klein maken: in een pilot met een aantal huisartsen, specialisten en hulpverleners. Het visioen uit elkaar halen en daar kleine stappen van maken. ‘Tactisch veranderen’ noemde Jeroen van den Oever het. Je deelt de visie op in tactische stappen waarmee je die gaat bereiken. De top is te hoog om in één keer te halen, we moeten ook op de plateaus tussendoor genieten van het uitzicht. En ondertussen elkaar steeds vasthouden in het gemeenschappelijk visioen, want het zal lastig zijn. Iedereen kan in zijn eigen groef terugvallen.

Joyce Weijs, manager LangeLand ziekenhuis: “Het gaat om kleine stukjes. In het Langeland moeten we dit in het jaarplan van de komende jaren benoemen en daar prioriteit aan geven zodat er ook tijd voor gemaakt kan worden. Je kan je tijd maar één keer uitgeven.”