
“Onze gast was een patiënt van 70+ met diabetes type 1. Hij wordt vier keer per jaar door zijn internist in het ziekenhuis gezien. De huisarts speelt nu geen rol. Dagelijks monitort hij zichzelf met zijn diabetes sensor. Hij vindt dat het op dit moment prima geregeld is. Zijn ervaringen met een eigen pgo (persoonlijke gezondheidsomgeving) waren eerst positief maar dat is omgeslagen nu hij geen account meer heeft.”

“De patiënt in onze groep is ook huisarts. De leerpunten zijn dat de patiënt een aanspreekpunt heeft die zich proactief opstelt. Die de patiënt belt, vraagt hoe het gaat, hoe hij zich voelt of hij zijn medicijnen neemt. Een time-out is belangrijk. Vanuit snel diagnostiek rol je meteen in een behandeling maar je moet als patiënt ook weten wat de mogelijkheden zijn en hoe dat bij jou en jouw leven past. Er is een netwerk om de patiënt heen waar we ook in de zorgketen rekening mee moeten houden.”

“Onze patiënt Ron heeft ons zoveel waardevolle inzichten gegeven! De patiënt, burger en zorg zijn het hart van Zoetermeer 2.0. We moeten dan ook de patiënt in zijn kracht zetten: meer participatie en meer community om de zorg te ontlasten. We moeten meer burgers inzetten om te helpen. Ron heeft ons ook verteld over het principe van click-call-face dat binnen de dienstverlening van KLM veel wordt gebruikt. Dat principe houdt in dat je klanten stimuleert het antwoord op vragen zelf online te zoeken (‘click’). Als dat niet lukt dan kan je telefonisch om hulp vragen (‘call’) en als ook dat niet volstaat moet fysiek contact mogelijk zijn (‘face’). Wat als je dit principe in de zorg zou kunnen toepassen. Ron gaf aan behoefte te hebben aan een casemanager, iemand die het proces regisseert. Een andere aanbeveling is: houdt de aandacht en menselijkheid in de zorg. Dat kan ook digitaal. Waak ervoor dat niet alles dicht wordt geregisseerd. En, ouderen mensen kunnen meer dan we denken en als ze het niet kunnen, zijn er veel mensen om hen heen die hen kunnen helpen.”